Drewno na opał – tylko przesuszone

Drewno sezonowane min. 1,5 roku osiąga wilgotność 15-20% przez co ma dwukrotnie większą wartość opałową niż drewno mokre, którego wilgotność sięga często ok.50 %. Drewno świeżo ścięte lub spróchniałe ma jeszcze większą wilgotność wynoszącą ok. 80-88%.

Sztuka układania drewna opałowego w stosy

Do suszenia drewna wybierzmy przewiewne miejsce, najlepiej w sąsiedztwie południowej ściany budynku. Pomiędzy ścianą, a stosem pozostawmy odstęp 5-10cm, który ułatwi cyrkulację powietrza. Pamiętajmy o tym, że szybciej przesycha drewno połupane na szczapy i pocięte na długość ok. 25-33 cm. Nie układajmy drewna zbyt ściśle, aby powietrze mogło operować w wolnych przestrzeniach.

Składowanie drewna opałowego – im dłużej, tym lepiej

Unikajmy okładania stosów drewna opałowego planami czy innymi materiałami. Ograniczają one cyrkulację powietrza i tworzą warunki do pojawienia się pleśni. Wskazane jest małe zadaszenie nad stosem, chroniące przed opadami atmosferycznymi. Składowane w takich warunkach drewno po 1,5-2 latach uzyska najwyższą wartość opałową. Miejmy na uwadze, że zbyt wilgotne drewno nie tylko źle się pali, ale także niszczy przewody kominowe.

Wybór drewna opałowego

Drewno liściaste twarde ma większą wartość energetyczną niż liściaste miękkie czy iglaste. Drewno iglaste pali się szybciej i osiąga wyższą temperaturę u podstawy czego leży wyższa zawartość żywicy.

Do celów grzewczych przeważnie wymaga się powolnego i długotrwałego spalania drewna. Wybór rodzaju drewna zależy także od rodzaju pieca. W nowoczesnym kotle pieca na gaz drzewny dla uzyskania czystego ciepła można bez przeszkód stosować wszystkie rodzaje drewna opałowego.

Do palenia w otwartym kominku czy piecu kominowym nadaje się przede wszystkim drewno liściaste twarde, które w przeciwieństwie do iglastego pali się wolniej i utrzymuje się dłużej. Po spaleniu pozostaje jednak więcej popiołu. Za drewnem iglastym przemawia jego cena.

Drewno bukowe ma wiele zalet i ma uniwersalne zastosowanie. Dlatego też pod względem ceny notowane jest w górnym segmencie. Najczęściej pytają się o nie użytkownicy otwartych kominków jak i kominków o przeznaczeniu grzewczym. O jego walorze świadczy obraz płomienia. Można go stosować zarówno w otwartych kominkach bez dodatkowego zabezpieczenia np. w postaci szyby ochronnej, gdyż nie sypie iskrami. Pali się czysto i bezpiecznie, dając mocny i zrównoważony ogień.

Zapach palonego drewna bukowego jest w dużej mierze przyjemny, m.in. dlatego jest stosowane do wędzenia artykułów spożywczych.

Buk ma wartość opałową rzędu ok. 2200kWh/metr przestrzenny.

Jego wartość grzewcza jest jedną z najlepszych i często skalą porównawczą dla drewna innych gatunków.

Podobne właściwości co drewno bukowe ma drewno grabowe. Daje piękny płomień i długo się pali. Jego wadą jest trudność w cięciu i układaniu do suszenia.

Także podobne do drewna bukowego właściwości opalowe ma drewno jesionowe. Również ono daje efektowny płomień. Drewno jesionu jest idealne do otwartych kominków, gdyż nie strzela iskrami. Stosunkowo łatwo się je tnie, natomiast trudno je ukłożyć w szpalty.

Drewno dębowe ma najwyższą wartość opałową i przez to traktowane jest jako dostawca czystej energii. Jednak do zastosowania w otwartym kominku nie koniecznie polecane. Obraz płomienia optycznie jest mniej ciekawy, choć płomień jest równomierny i długotrwały. Z ostrożnością należy podejść do zawartych w drewnie dębowym garbników. Przy fachowym paleniu z wystarczającym dopływem powietrza nie stanowi to problemu. Ponieważ w otwartym kominku przypływ i odpływ powietrza jest ograniczony w celu uzyskania powolnego palenia, istnieje podwyższone ryzyko jego uszkodzenia podczas opalania drewnem dębowym.

Drewno dębowe nadaje się najlepiej do pieców kaflowych, pieców warsztatowych czy zamkniętych kominków, które przystosowane są do uzyskiwania wysokich temperatur. Obok bardzo długiego czasu wypalania i równie długiego utrzymywania płomienia drewno dębowe charakteryzuje  wysoka wartość opałową rzędu ok. 2100 kWh/mp.

Drewno brzozowe obok bukowego jest chętnie stosowane w otwartych kominkach. Daje piękny płomień o jasnym, niebieskawym zabarwieniu. Dobrze wysuszone drewno tego gatunku podczas palenia nie sypie iskrami. Jego zapach uchodzi za przyjemny. Szybko się pali. Pomimo to ma wartość opałową w granicach 1900 kWh/mp.

Podobną do drewna brzozowego wartość opałową ma drewno wiązowe, które wyróżnia słodkawy zapach dymu i to, że trwa w palenisku dłużej od innych.

Idealnymi do opalania obok wyżej wymienionych rodzajów jest także drewno klonowe (ok. 1900 kWh/mp), olchowe (ok. 1500 kWh/mp), robiniowe (ok. 2100 kWh/mp).

Nie odpowiednim do kominka jest drewno topolowe i wierzbowe, gdyż mają niską wartość opałową sięgającą ok. 1400 kWh/mp.

Drewno drzew iglastych nadaje się przede wszystkim do palenia w piecach kuchennych. Pali się bardzo szybko, wytwarzając przy tym wysoką temperaturę. Tak szybkie rozpalanie jest idealne do bezpośredniej regulacji temperatury we wcześniej wspomnianych  piecach. Drewno iglaste pali się wysokim płomieniem, wymagającym dużo przestrzeni, co uwzględnia konstrukcja tradycyjnych pieców kuchennych. Poza tym konieczne jest zapewnienie sprawnego dopływu tlenu, dlatego nie nadaje się do otwartych kominków. Wartość opałowa drewna iglastego waha się w przedziale 1500-1700 kWh/mp.