Jodła występuje w Europie głównie w górach na wysokościach od 1000 do 1800 m n.p.m., a także na nizinach w północnych rejonach swojego zasięgu. W Polsce rośnie w południowej części kraju w Górach Świętokrzyskich i Karpatach, natomiast na niżu pojawia się wyspowo.
Na terenie Nadleśnictwa Gołąbki, które leży poza naturalnym zasięgiem tego gatunku, można spotkać ją bardzo rzadko i traktowana jest jako miejscowa ciekawostka przyrodnicza. Jodłę uznaje się za jedno z najpiękniejszych drzew rosnących w Polsce. Dorasta ona do 50, a nawet 60 m wysokości, dożywając w lasach pierwotnych od 500 do 800 lat. Igły jej są spłaszczone z dwoma białymi paskami na spodzie, ułożone grzebieniasto na gałązkach. Szyszki osiągają długość około 15 cm, po dojrzeniu rozpadają się, a na gałązkach pionowo pozostają tylko trzpienie. W młodości jodły rosną bardzo wolno, są wrażliwe na przymrozki i susze.
Gatunek ten jest niezwykle cennym składnikiem ekosystemów leśnych. Może tworzyć jednogatunkowe jedliny, choć zwykle występuje w zmieszaniu z bukiem, dębem, świerkiem i sosną. Drewno jodłowe ma wiele zastosowań, głównie w budownictwie i przemyśle meblowym, ale również do produkcji instrumentów muzycznych np. piszczałek organowych. Jest też drzewem najchętniej używanym w charakterze świątecznej choinki.
Webcontent-Anzeige
