Okres międzywojenny

Odzyskanie niepodległości w 1918 roku zastało Nadleśnictwo Gołąbki podzielone na 11 leśnictw. Szczepanowo zachowało nadal odrębność administracyjną. Pierwszymi nadleśniczymi w wolnej Polsce byli: w Gołąbkach inź. Tadeusz Metzig (1919-29), inż. Jan Rosochowicz (1929-38), inż. Zwolanowski (1938-39); w Szczepanowie- inż. Ksawery Ludwiczak (1918-28). Następców nie znamy.

Pierwsze polskie polowanie w Nadleśnictwie Gołąbki, w grudniu 1919 r. Od lewej: niemiecki leśniczy Borstel, niemiecki leśniczy Ferch - siedzi z fajką, strażnik leśny Piasecki - zespołowy Busler - w głębi, nadleśniczy Tadeusz Metzig, ziemianin z Marcinkowa - siedzi, ziemianin - brunet, leśniczy Gramowski - z fają, biuralista Piechowiak, brat nadleśniczego Metziga - siedzi z psem, leśniczy Derwich - nad nim, sekretarz Jeleszyński - w głębi w kapeluszu, leśniczy Sobczak, niemiecki leśniczy Kler - z fają, leśniczy Bolcek - w kapeluszu, leśniczy Kowalski, leśniczy Ceglarski - z lornetką, naganiacz w głębi, niemiecki leśniczy Spitzer.
 

Według danych statystycznych z 1930 roku Nadleśnictwo Gołąbki gospodarowało wówczas na powierzchni ogólnej 6 132 ha (w tym leśnej 5 058 ha) uzyskując z 37 hektarów użytków rębnych 16,8 tys. m sześć, grubizny, zaś z 273 ha użytków przedrębnych masę 6,6 tys. m sześć. Łącznie etat roczny opiewał na 23,4 tys. m sześć, grubizny.
W Nadleśnictwie Szczepanowo było wówczas 3 673 ha powierzchni ogólnej (w tym leśnej 3.272 ha), z czego na 35 hektarach użytków rębnych pozyskiwano 10 740 m sześć, grubizny, a na 295 ha użytków przedrębnych - 2 660 m sześć. Łącznie etat wynosił tam 13,4 tys. m sześć, grubizny.

Rok około 1927-30; Nadleśnictwo Szczepanowo, leśnictwo Chomiąża. Siedzą od lewej: druga Salomea Ludwiczak, dalej Ksawery Ludwiczak - nadleśniczy radca, małżonka nadleśniczego Rosochowicza, Jan Rosochowicz, leśniczy ze Szczepanowa Reński.
 

Do 1927 roku obowiązywały rozmiary zadań gospodarczych określone pruskim jeszcze operatem urządzeniowym. W 1927 roku odbyła się okresowa rewizja planu urządzania lasu. Takaż rewizja miała miejsce również w 1939 roku. W wyniku nowych ustaleń obniżony został wiek rębności sosny ze 120 do 100 lat.
Dzieje leśnictwa w okresie międzywojennym na Ziemi Pałuckiej są nierozerwalnie związane z nazwiskami wybitnych leśników, którzy tu gospodarowali:

Inż. Tadeusz Metzig (1876 -1948) był nadleśniczym w Gołąbkach w latach 1919-29. Wybitny leśnik i działacz łowiecki. Organizator leśnictwa polskiego na tych terenach. Ukochanie przyrody i pasję twórczej pracy dla leśnictwa i łowiectwa przekazał synowi Zygmuntowi, znanemu działaczowi na tej niwie.

Inż. Jan Rosochowicz (1898 -1970) był nadleśniczym w Gołąbkach w latach 1929-38. Zapisał się w pamięci kolegów jako człowiek o kryształowym charakterze i najwyższej kulturze osobistej. Wybitny leśnik i hodowca - myśliwy. Z Gołąbek przeszedł do Nadleśnictwa Bydgoszcz, dokąd też powrócił w 1945 roku. Żołnierz Armii Krajowej.

Inż. Ksawery Ludwiczak (1886 -1961), pierwszy nadleśniczy w Szczepanowie w latach 1918-28. Znakomity fachowiec i organizator. W latach 1929-39 był generalnym zarządcą lasów kościelnych Kurii Gnieźnieńskiej. Po wojnie wrócił do Szczepanowa i pracował tam jako nadleśniczy do przejścia na emeryturę w roku 1951. Żołnierz Armii Krajowej.

Rok 1938. Przekazanie nadleśnictwa nadleśniczemu Zwolanowskiemu przez nadleśniczego Jana Rosochowicza. W pierwszym rzędzie od lewej: Jan Stępień, NN, Franciszek Nawrot, Alojzy Gramowski, Jan Rosochowicz, Mituła, Zwolanowski, Michał Derwich, Stanisław Polcyn, Jan Witoń; drugi rząd: Kurpisz, Kazimierz Kbiak, Zbigniew Pawlikowski, Józef Kostrzewski, Zygmunt Regulski, Konstanty Pucek, Henryk Ostojski, Jan Walewski.