W okresie okupacji pracował w Ogrodach Miejskich w Poznaniu, a następnie w fabryce amunicji, gdzie był zatrudniony w charakterze robotnika. W 1944 roku wywieziony na roboty w głąb Rzeszy, do miejscowości Karlsruhe w Nadrenii, gdzie w dalej pracował przy produkcji amunicji. Po zakończeniu działań wojennych, jesienią 1945 roku wrócił do Starogardu Gdańskiego. Tam w 1946 roku zdał w trybie przyspieszonym maturę w Państwowym Liceum, po czym podjął studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Ukończył je w 1951 roku, uzyskując tytuł magistra inżyniera leśnictwa.

Tuż po studiach, 5 lipca 1951 roku, rozpoczął pracę w Okręgowym Zarządzie Lasów Państwowych w Toruniu w charakterze taksatora leśnego w Sekcji Urządzania Lasu. Stamtąd 15 czerwca 1955 roku został przeniesiony na stanowisko adiunkta w Nadleśnictwie Miradz, gdzie pracował do 24 września 1957 roku. Od 25 września tego roku przeszedł do Nadleśnictwa Szarłata obejmując stanowisko nadleśniczego, na którym pracował do 30 września 1966 r.

Kolejną jednostką, gdzie pracował w okresie od 1 października 1966 roku do 31 grudnia 1981 roku, było Nadleśnictwo Gołąbki. Początkowo była to mała jednostka, od 1 stycznia 1973 roku powiększona po przyłączeniu Nadleśnictwa Szczepanowo. W związku z tymi zmianami przeprowadził reorganizację obu jednostek, urządzając duże 2-obrębowe gospodarstwo leśne. Stanowisko nadleśniczego w Gołąbkach piastował przez 15 lat, gdzie z końcem 1982 roku przeszedł na zasłużoną emeryturę. Zamieszkał w Starogardzie Gdańskim, a od 2010 w Bydgoszczy.

Zapis drogi zawodowej Pana Henryka Mulczyńskiego nie oddaje trudów pracy, jego trosk i sukcesów zawodowych. Tło historyczne i administracyjne kraju decydowało wówczas o ustroju formalno-prawnym Państwowego Gospodarstwa Leśnego LP. Każdy nadleśniczy musiał się liczyć z oczekiwaniami władzy, podporządkować nakazowo - rozdzielczemu systemowi gospodarowania. Powiązanie w jednym resorcie leśnictwa i przemysłu drzewnego nie zawsze dawało wolną rękę gospodarzowi lasu, który musiał służyć surowcową daniną na powojenną odbudowę kraju.

Mimo trudów organizacyjnych i politycznych zawirowań, śp. Henryk Mulczyński mógł szczycić się pozostawieniem dla następnych pokoleń pięknych lasów, zagospodarowanych wg polskiej szkoły hodowli. Umiał zadbać o swe gospodarstwo mimo rosnących potrzeb przemysłu drzewnego i nacisku na eksploatację zasobów. Tak rozumiał swoją służbę przyrodzie, starał się godzić z interesy społeczne i gospodarcze. W ten sposób zapisał się w historii pałuckich lasów jako gospodarz z jasną głową, który w lesie miał zasobne drzewostany.

W styczniu br przypadała setna rocznica urodzin śp. H. Mulczyńskiego. Delegacja pracowników Nadleśnictwa Gołąbki udała się do Bydgoszczy życzeniami, kwiatami i upominkami. Do zakładowej ekipy dołączyli przedstawiciele RDLP w Toruniu. Przy tej okazji Jubilat został odznaczony przez Dyrektora RDLP okolicznościowym medalem za zasługi dla gospodarki leśnej. Złożyliśmy śp. Henrykowi M. serdeczne życzenia i uściski, pamiętając o zasługach i sercu, które zostawił w pałuckich lasach. Przywołaliśmy wspomnienia z lat pracy zapisanych na stronach monografii historycznej pt. „Lasy Pałuckie. Z dziejów Nadleśnictwa Gołąbki”.

Śp. Nadleśniczy miał okazję pracować w jednostkach z historią wyznaczającą koleje losów polskiego leśnictwa. Oba nadleśnictwa, w których zostawił swój ślad, swe początki datują jeszcze w czasach zaboru pruskiego. Nadleśnictwo Szarłata zostało w roku 1862 wyodrębnione z lasów dawnego Nadleśnictwa Woziwoda. Jednostka przetrwała do 1973 roku, kiedy to w wyniku reorganizacji LP włączono ją do Nadleśnictwa Osie, a w 2002 roku do Trzebcin, gdzie stanowi wydzielony obręb leśny.

Jeszcze starszy rodowód ma Nadleśnictwo Gołąbki, gdyż datowany jest na 1796 rok, kiedy to dekretem króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II upaństwowiono okoliczne lasy królewskie, klasztorne i arcybiskupie. Dobra zorganizowane w ramach rejencji bydgoskiej podzielono na duże okręgi, zaś w ramach gnieźnieńskiego utworzono 4 mniejsze jednostki, tzw. leśnictwa rewirowe, w tym Strzelno, Mogilno i Powidz i Gołąbki.

Mamy ogromny szacunek do zasług śp. Henryka Mulczyńskiego, zachowujemy w pamięci dorobek, jaki pozostawił w kilku jednostkach Lasów Państwowych. Archiwum Nadleśnictwa Gołąbki wzbogaciło się o pamiątkowe fotografie i dokumenty z okresu Jego działalności zawodowej. Jednak najbardziej trwale zapisały się Jego ślady zapisane w tutejszych lasach, drzewach, które jeszcze nie raz wdzięcznie będą szumiały nad Jego grobem.

Tak ciężko żegnać ludzi w zielonych mundurach, którzy odchodzą na wieczną służbę. Leśnicy z jednostek Regionalnej Dyrekcji LP w Toruniu zachowają dziedzictwo Zmarłego kontynuując Jego dzieło. Ze smutkiem pożegnaliśmy zasłużonego pracownika, Rodzinie Państwa Mulczyńskich przekazujemy wyrazy współczucia po utracie najbliższej osoby.

JP